Struinen door de waterleiding duinen

Vogelenzang, als ik de naam hoor moet ik aan Andre van Duin denken die in zijn ongeevenaarde Dik voor Mekaar show, Vogeluh-poep tot een gevleugelde uitspraak verhief. Ik rij er altijd langs als ik f richting Zandvoort circuit Loop me begeef. Na VogeluhZang is het ergste vaak voorbij: verkeerd rijden, stilstaand verkeer omleidingen en kleine weggetjes maken de route leuk (als je alle tijd hebt) of frustrerend (als je haast hebt)

Onder leiding van trainer Theo Theo Sijbrandij is een hardloop uitstapje gepland met als eindbestemming het vliegenpoepje dat net over de grens met Noord-Holland ligt.Vanuit het dorpje kom je makkelijk bij de Amsterdamse Waterleiding Duinen, die bekend staan om zijn mooie omgeving.

Twee jaar geleden zijn de mensen van zijn groep hier ook al geweest, maar voor mij is het nieuw. Met trainingsmaatje Marnix kan ik meerijden. De anderen staan aan de andere kant van het sportpark en zijn er vol gas vandoor gegaan,

Kunt u ons de weg naar Vogelenzang vertellen?

Gelukkig heeft Marnix een mooie auto van zijn vader met flitsende navigatie. Een Belgische vrouwenstem wijst ons de weg. Terwijl ik grappen maak over oude mensen die blindelings een sloot inrijden door navigatie perikelen, komen wij ook op steeds kleinere en landelijkere weggetjes terecht. De N206 die ik in gedachte had, hebben we eindelijk te pakken, maar binnen een minuut, als ik in de Google maps van Marnix telefoon kijk, zijn we die weer kwijt.  We zitten nu vlak bij de kust. “SHIT” roept de bestuurder opeens..een weg waar we -volgens onze Belgische vriendin – doorheen moeten,  is met een lang beveiligd hek afgeschermd.

We rijden de weg door richting strand en komen bij een parkeerplaats.”Oh daar staan ze” zegt hij opgelucht als er vier auto’s staan, waar hardlopers met hun kleding bezig zijn. We zitten bij de Langevelderslag, nabij Noordwijkerhout en ik heb een vermoeden dat we toch niet goed zitten. Terwijl ik naar de groep loop en de zon mij verblind, blijken het andere hardlopers te zijn, we zitten nog zeker 9 km van ons doel.

Nadat ik Theo en Herman telefonisch om toelichting vraag komen we op de plaats van bestemming. Snel een dagkaart (entreegeld) kopen , op de foto en daar gaat het ongeduldige gezelschap. We zijn niet de enige lopers. Ook groepen nordic walkers en mensen die ontsnapt zijn uit het  bejaardenhuis komen we tegen.

Heerlijk ontspannen loop ik al keuvelend met Eef Goeyenbier en later ook Michel en anderen  in een prachtige omgeving. Er is natuurschoon, flora en fauna. Hoewel de brons-tijd voor bij is zie ik zeker 20 herten, 7 zwanen, 2 pauwen en 2 camelbacks (die ook nog getest worden).

Ontspanning en avontuur

We lopen een bospad in, langs een beekje, het hardlopen gaat vanzelf, de natuur is op zijn best, maar dan opeens…BOEM..er stort iemand tegen de vlakte. valpartij..voor mij lopen twee Spartanen, waarvan de eerste een rare smak maakt. Het is trainer Theo; met een soort judorol probeert hij zijn val te breken, de bril zoeft door de lucht en bijna ligt onze trainer in het water. Op de aarden wal, komt hij tot stilstand. 

Pff. even schrikken, maar er is niks aan de hand, hij is over een 15 cm hoge tak die uit de grond steekt gevallen. Zelf zie ik dit onding ook niet en schop er ook tegen aan. Gelukkig houden we er beiden niks aan over. Het is heerlijk weer en de lange broek kan onderweg uit.

Opeens zijn we weer bij de parkeerplaats, de vijf kwartier zijn omgevlogen, ik heb het gevoel 5km in een half uur te hebben gelopen, maar er staat wel degelijk 11 kilometer op de teller. Vermoeidheid?

Na afloop worden de verloren krachten weer aangevuld door het eten van een heksensoep, erwtensoep of Panne-koek. We zitten dan ook in PanneLand, een uitspanning waar we gezellig nakeuvelen en onder meer de app van zingende vogels wordt besproken. En ook dan zit je goed…in Vogelenzang!

Advertentie